Η νόσος του Πάρκινσον είναι μια κοινή νευρολογική διαταραχή που οφείλεται στην προοδευτική απώλεια των ντοπαμινεργικών και άλλων νευρώνων μιας μικρής περιοχής των υποφλοιωδών δομών του εγκεφάλου. Οι ασθενείς με Πάρκινσον συχνά εμφανίζουν διαταραχές στις κινητικές τους δεξιότητες. Εκτός από τη λυγισμένη (γερτή) στάση του σώματος, τον τρόμο ηρεμίας, την ακαμψία, την ακινησία (ή βραδυκινησία) και την αστάθεια, το πάγωμα (Motor blocks) είναι ένα ακόμη κοινό αρνητικό χαρακτηριστικό της νόσου. Το πάγωμα (Motor blocks) επηρεάζει πιο συχνά τα πόδια των ασθενών κατά το περπάτημα, και, γενικά, αναφέρεται ως FOG. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν παγκοσμίως από τη νόσο του Πάρκινσον. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη Νόσο του Πάρκινσον (European Parkinson’s Disease Association – EPDA), περίπου 1% των ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών πάσχουν από τη νόσο. Ωστόσο στο 10% αυτών των ασθενών η νόσος έχει διαγνωσθεί πριν από την ηλικία των 50. Υπάρχει επίσης μια νεανική μορφή της νόσου που εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας κάτω των 40 ετών και αποτελεί το 5-10% του συνόλου των ασθενών με νόσο του Πάρκινσον. Το Πάρκινσον είναι μόνο μία από τις πολλές νευροεκφυλιστικές διαταραχές, η οποία υπολογίζεται ότι το 2040 θα έχει μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης ακόμα και από τις περιπτώσεις καρκίνου.
Η λύση που προτείνουμε στην παρούσα ερευνητική πρόταση στοχεύει σε τέσσερις κύριους στόχους: